Քաղաքականությունը սև ու սպիտակ չի՛ եղել, չի՛ ու երբեք չի՛ լինելու

Ի՞նչ մի արտառոց բան է կատարվել` Ադրբեջանը Չինաստանի հետ ռազմավարական համագործակցության հռչակագիր է սորագրել:

Պարզապես Չինաստանն Ադրբեջանին իր պարտքն է վերադարձնում:

44 -օրյա պատերազմով Չինաստանից Թուրքիա անցնող ճանապարհի Արցախյան խցանը հանելու գինն է ստանում Ադրբեջանը:

(Հիշողը կհիշի՝ 2020 թվականի նոյեմբերին եմ այս մասին գրել...):

Նույնն էլ Օ՝ Բրայանն է շտապում այդ 44-օրյա պատերազմի համար իր երկրի խոստացած գինը՝ Ադրբեջան-Նախիջևան կապուղին տալ, որը իրականություն կդառնա Հայաստան-Ադրբեջան խաղաղության պայմանագրի կնքմամբ:

Այլ բա, որ Ադրբեջանը գիտակցում է՝ այդ կապուղին, որը կազմում է Միջին Ասիա-Կասպիական ավազան-Միջերկրական ծով, միլիարդներ արժեցող մեծ միջանցքի մի փոքրիկ մասը, ավելի շուտ նախագծի հեղինակ Արևմուտքին է անհրաժեշտ, քան իրեն:

ՈՒ ամեն գնով ձգձգում է Հայաստանի հետ խաղաղության պայմանագիր ստորագրելը:

ՈՒ անընդհատ ձգձգելու է, մինչև հստակություն չմտնի

Ռուս-ուկրաինական և իսրայելա-պաղեստինյան ռազմական հակամարտություններում:

Եվ ամենակարևորը՝ ԱՄՆ-Իրան հարաբերություններում Մեծ Բրիտանիային կհաջողվի՞ արդյոք ջերմացում մտցնել,

գոնե Իրանի սառեցված միլիարդներից մի ծանրակշիռ գումար ազատել սանկցիաներից ու վերադարձնել Իրանին:

Այդ քայլով խափանել ռուս-իրանական ռազմա-ստրատեգիական համագործակցությունը:

Սրանց է սպասում Ադրբեջանը:

Իսկ Էրդողանի Շուշի գնալուց հրաժարվելը մի մեսիջ ունի արևմտյան գործընկերներին.

- Հարգելինե՛րս, Ալիևն ինձ չի լսում ... Ես նրա նկատմամբ մեծ եղբոր իրավասությունը կորցրել եմ: Տեսե՛ք, մեր հարաբերությունները սառել են:

ՈՒմ –ում, բայց մեզ խիստ ծանոթ պահվածք է դա:

Իսկ քաղաքականությունը սև ու սպիտակ չի՛ եղել, չի՛ ու երբեք չի՛ լինելու...

Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ